 |
Stealth Digital Processing™
Serce SD7 jest naszym najnowszym opracowaniem w dziedzinie przetwarzania cyfrowego o wysokiej wydajności, w całości opartym na zupełnie nowym silniku miksującym i krosującym Stealth, stosowanym wyłącznie przez DiGiCo. Oparty na najnowszej implementacji technologii FPGA (Field Programmable Gate Array), znanej też jako Super FPGA, stanowi kluczowy element milowego kroku, jakim w dziedzinie projektowania konsolet jest model SD7. W połączeniu z trzema najnowszej generacji procesorami efektów i sterowania SHARC® zapewnia konsolecie ośmiokrotnie większą moc przetwarzania, niż ta, jaką dysponuje model D5.
Zalety to nie tylko wysoka rozdzielczość przetwarzania audio, która pozwala na jednoczesną obsługę 128 ścieżek pracujących z częstotliwością próbkowania 192kHz albo 256 przy 48 kHz/96 kHz, ale też nieograniczona elastyczność. Jednoczesna dostępność 448 połączeń optycznych, 224 MADI oraz 24 analogowych i AES/EBU, plus 128 szyn, 32 szyny matrycowe, 32 korektory graficzne, a także maksymalnie 48 efektów stereo, pozwala obsługiwać nawet najbardziej złożone widowiska. Dwa nowej generacji układy Tiger SHARC® (z których każdy ma moc obliczeniową niemal równą całej mocy D5) oferują nadzwyczaj bogaty wybór doskonałych jakościowo pogłosów i efektów.
Upakowanie całej tej mocy w zaledwie czterech układach powoduje, że w SD7 osiągnięto drastyczny przyrost wydajności w porównaniu z serią D, zaś uwolniona przestrzeń pozwoliła na umieszczenie wewnątrz konsolety dwóch redundancyjnych silników przetwarzania sygnału.
|
 |
Najlepsze cechy dwóch światów
Niektóre konsolety wciąż przypominają o swoim analogowym rodowodzie. Tylko DiGiCo pozwala zapomnieć o nim całkowicie. Choć niektórzy realizatorzy dźwięku w pełni przestawili się na techniki pracy ery cyfrowej, to jednak sądzimy, że użytkownicy konsolet DiGiCo doceniają logiczne rozwiązania, jakie towarzyszą pracy w domenie analogowej.
Zapewne jesteście zdania, z którym zresztą się zgadzamy, że intuicyjność pracy ma zasadnicze znaczenie dla szybkości reakcji podczas miksowania. Dlatego projektując całą serię D, jako podstawę jej filozofii przyjęliśmy założenie, że każde kolejne zadanie powinno być wykonywalne natychmiast.
Potężne zwiększenie mocy obliczeniowej SD7 oznaczało możliwość jeszcze głębszego rozwinięcia tej koncepcji, czyli wprowadzenia zupełnie nowych funkcji i czystości brzmieniowej z jednoczesnym zachowaniem możliwości uzyskania natychmiastowego dostępu do wybranych funkcji.
Opcje komutacji sygnałów są większe niż kiedykolwiek, zaś wyposażenie konsolety w 32 korektory graficzne zapewnia jej jeszcze większą moc. Ponadto żadna konsoleta analogowa nie dawała nigdy możliwości umieszczania kanałów wejściowych tuż obok wyjściowych. Sposób, w jaki uzyskuje się dostęp do tych, a także innych funkcji, dokonuje się regulacji i je zapamiętuje, to najczystsza postać sterowania cyfrowego.
Wszystko, co najlepsze z obu światów. Połączenie tak intuicyjne, że niemal zapomnisz, iż te dwa światy w ogóle istnieją.
|
 |
Intuicyjna obsługa
Jeśli by uznać, że słowo ‘intuicyjna’ ukuto z myślą o konsoletach DiGiCo z serii D, to należałoby powiedzieć, że projektanci SD7, wykorzystując pięć lat ciągłego rozwoju technologicznego, rozbudowali tę koncepcję jeszcze mocniej, znacznie poprawiając komfort użytkownika.
Konsoletę SD7 można skonfigurować do pracy jako mikser przodowy, monitorowy, teatralny lub nadawczy albo też użyć jej jako interaktywny element systemu wielokonsoletowego (jest ona w pełni kompatybilna z każdą konsoletą DiGiCo i Soundtracs).
Bez względu na sposób wykorzystania konsolety sygnały przepływające przez wszystkie 256 ścieżek, łączących 448 wejść optycznych, 224 MADI oraz 24 wejścia i wyjścia zintegrowane, zachowują nieskazitelną czystość.
Wspaniały, podświetlany panel roboczy z poliwęglanu, wyposażony w sygnalizatory HTL (Hidden Till Lit), zapewnia przejrzystość wizualną w każdych warunkach oświetleniowych i stanowi wzorzec trwałości.
Dysponując unikalną, innowacyjną technologią monitorowania wideo VNL, interaktywnymi dynamicznymi miernikami i pełną korekcją dynamiczną na dowolnej ścieżce realizatorzy dźwięku mają obecnie możliwości tak drobiazgowego zaprojektowania, przygotowania, dopracowania w najmniejszych szczegółach, zmiksowania i obsługi każdego widowiska, jak nigdy przedtem, mając pełną kontrolę dosłownie pod palcami.
|
 |
Raj ekranów dotykowych
Ekrany dotykowe od samego początku stanowią nieodłączny element obszaru roboczego konsolet DiGiCo. W SD7, jak się zapewne domyślasz, uczyniono kolejny krok poza obecne standardy.
Nasze pragnienie zastosowania ekranów większych niż standardowe 10,4-calowe spotkało się z życzeniem powiększenia sekcji tłumików. W rezultacie każdy z trzech nowych, 15-calowych, dotykowych ekranów TFT LCD umieszczony został tuż ponad sekcją 12 tłumików, co przełożyło się na łatwiejszą i bardziej logiczną obsługę.
Podobnie jak w przypadku każdego kluczowego elementu systemu wyświetlania, poziom podświetlenia mierników można indywidualnie regulować, przystosowując go do panujących warunków oświetleniowych, czy to na wieży nagłośnieniowej podczas festiwalu, czy też w teatrze na Broadwayu.
Konsoleta oferuje też szereg innych elementów wyposażenia, które decydują o intuicyjności obsługi, w tym elektronicznie opisywane przyciski, ale też w pokrętła regulacyjne z podświetlanymi we wszystkich kolorach obwódkami. Wysoki kontrast podświetlenia zawdzięczamy czarnemu, poliwęglanowemu pokryciu obszaru roboczego SD7.
Oprócz tego, że wszelkie opisy znajdują się pod warstwą poliwęglanu, co zapewnia ich trwałość, obszar roboczy konsolety wyposażono w szereg wskaźników LED, które uaktywniane są tylko wówczas, gdy jest to niezbędne, dzięki czemu zmaksymalizowana jest przejrzystość wizualna, bez zbędnego bałaganu.
Zainspirowane rozwiązaniami stosowanymi w przemyśle okrętowym kontekstowe wskaźniki ‘Hidden Till Lit’ (HTL) pojawiają się tylko wtedy, gdy są potrzebne.
Kolejne profesjonalne rozwiązanie, które DiGiCo wprowadził jako pierwszy na świecie.
|
 |
FOH
Gdyby nas poproszono, abyśmy w jednym zdaniu opisali filozofię projektową DiGiCo, powiedzielibyśmy wtedy, że najważniejszy jest miks. SD7, podobnie jak cała seria D, powstała nie jako przykład wykorzystania technologii cyfrowej do upakowania możliwie jak największej liczby funkcji w jak najmniejszej konsolecie, ale jako narzędzie, za pomocą którego profesjonalny realizator będzie miksował dźwięk podczas rozmaitych wydarzeń estradowych - tych mniejszych, i większych - i to naprawdę na żywo. I to dzięki możliwości natychmiastowej identyfikacji ustawień, wskaźnikom sygnalizacyjnym, fizycznym, wygodnym w użyciu regulatorom oraz dotykowym, błyskawicznie reagującym ekranom.
Od zestawu kontekstowych mierników o wysokiej rozdzielczości oraz ogromne 15-calowe ekrany LCD, po czułe na dotyk zmotoryzowane tłumiki i elektronicznie opisywane tory miksera z wielokolorowym kodowaniem - to wszystko sprawia, że zawsze wiesz, co się dzieje. Wszystkie elementy mające istotne znaczenie (a także dalece więcej) dla jakości miksu znajdują się na wyciągnięcie ręki, zapewniając praktycznie nieograniczoną elastyczność komutacji, z jednoczesnym stałym dostępem do jej ustawień, przetwarzania dynamicznego, grupowania, wyciszania, matrycowania i dokładnych pomiarów.
Gdy zakończymy próby i mamy zagrać pierwszy koncert, albo też kiedy jedziemy w trasę z Europy do Ameryki, wszystkie ustawienia widowiska możemy niezwłocznie przywołać z pamięci USB. A jeśli chodzi o nagrywanie koncertów, to wystarczy skorzystać z funkcji ‘copy optical to MADI’, która pozwoli podłączyć 160-śladowy system HD wprost do konsolety. To coś, za co wydawca płyty będzie nas cenił jeszcze bardziej.
|
 |
Monitoring jak ze snu
To, że praca realizatora jest najcięższym zajęciem w rock and rollu nie oznacza wcale, iż nie może być przyjemnością. I choć miotający się na scenie wokaliści wciąż bywają dla nas przyczyną udręki, to jesteśmy pewni przynajmniej tego, że SD7 zaprojektowano przede wszystkim z myślą o nas.
Dbałość o szczegóły zaczyna się od specyfikacji odsłuchu, a w związku z tym i od ridera. Jeśli jednego dnia miksujemy odsłuch z użyciem monitorów marki A oraz marki B w dniu następnym, to czy cokolwiek stoi na przeszkodzie, by tak skonfigurować wysyłki aux i korekcję w pamięci scen, aby móc przełączać owe monitory zwykłym naciśnięciem przycisku?
Równie bezcennym elementem są trzydzieści dwa 32-pasmowe korektory graficzne (których można użyć jednocześnie, obsługując je przy użyciu tłumików z środkowym punktem zaskoku). Są one do dyspozycji realizatora niezależnie od korektorów w kanałach, które mogą pracować w 4-pasmowym trybie parametrycznym lub dynamicznym, przełączanymi jednym naciśnięciem przycisku.
128 szyn z pełnym processingiem, a także możliwość przypisania dowolnego kanału lub szyny do jednej lub obu szyn solo, pozwala konfigurować miksy monitorowe w taki sposób, jaki dotychczas nie był możliwy. Kolorowe obwódki wokół regulatorów, opisywalne tory konsolety, ekrany i moduły pozwalają natychmiast rozpoznać tryb pracy. Ponadto technologia DiGiCo VNL (Video Network Link) sprawia, że możemy miksować koncert zespołu nawet nie widząc go bezpośrednio.
Co więcej, VNL, czyli inteligentny system komunikacji, zapewnia stały kontakt wizualny i tekstowy zarówno ze stanowiskiem FOH, jak i nadawczym.
|
 |
Miksowanie dźwięku w teatrze
Potężne, udoskonalone komponenty sprzętowe SD7 i silnik Stealth pozwalają spełnić najbardziej rygorystyczne wymagania w zakresie realizacji dźwięku w teatrze, a opcjonalne oprogramowanie SD7T (Theatre) sprawia, że funkcjonalność konsolety oraz jej obszaru roboczego zostają skonfigurowane pod ich kątem.
Uruchom sesję oprogramowania SD7T, a specjalistyczne teatralne narzędzia audio natychmiast znajdą się w Twojej dyspozycji, tworząc niesamowicie wszechstronną paletę narzędziową, przy użyciu której zaprojektujesz brzmienie, zrealizujesz próbę i przedstawienie. Do wykorzystania są wszystkie wrodzone zalety SD7 – w tym niesamowita moc przetwarzania, jaką zapewnia silnik Stealth i dedykowane procesory efektów i dynamiki SHARC®, matryca wyjściowa 32x32 oraz możliwość realizacji miksu w trybie 5.1 surround – podobnie jak 12-kanałowe sekcje wejściowe i 15-calowe ekrany TFT, które możesz dowolnie rekonfigurować.
Wśród specjalistycznych dedykowanych dla teatrów funkcji dźwiękowych wyliczyć można Live Update (jej działanie polega na automatycznym zapamiętywaniu migawek zmian wprowadzonych w odniesieniu do tego samego źródła); wszechstronne funkcje Cue oraz Scope, które obecnie można uaktywniać dla pojedynczych kanałów; przenikanie kanałów i parametrów; wreszcie funkcja Parameter Recall Safe, której można użyć dla pojedynczych kanałów i wyjść.
Pojedyncze, ustalone przez użytkownika czasy przenikania parametrów pozwalają na precyzyjne programowanie dynamicznych scen, z kolei matryca 32 x 32 (z możliwością określenia opóźnień na poszczególnych węzłach) umożliwia dokładne wyrównanie czasowe, zaś sekcję Master z 12 tłumikami VCA zaprojektowano ze zwiększeniem odległości pomiędzy nimi, co jest rozwiązaniem idealnym w przypadku realizacji dźwięku w teatrze.
|
 |
Układy FPGA w mikserach audio
Opracowany w połowie lat 80-tych układ FPGA, czyli Field-Programmable Gate Array, jest urządzeniem półprzewodnikowym, które może zostać skonfigurowane przez użytkownika już po wyprodukowaniu, co odróżnia go na przykład od chipów DSP, mających stałą i niezmienną konfigurację. Błędem byłoby jednak zakładać, że układy FPGA przydają się jedynie w zadaniach związanych z komutacją i innymi, prostymi funkcjami, albowiem dzisiejsze chipy FPGA są urządzeniami dalece bardziej zaawansowanymi niż wczesne modele i można je programować do realizacji ekstremalnie złożonych operacji przy wysokich częstotliwościach taktowania. Być może bardziej trafnym byłoby sądzić, że FPGA stanowi odpowiednik rekonfigurowanego układu ASIC, czyli Application Specific Integrated Circuit, gdyż jego programowalność pozwala przystosować ten układ dokładnie do potrzeb projektanta. Dla odmiany chipy DSP i komputerowe procesory projektowane są tak, by mogły realizować możliwie jak najwięcej rozmaitych operacji, co oznacza, że muszą to być urządzenia o bardziej ogólnym przeznaczeniu, a zatem nie tak ‘ukierunkowane’, jak chip dedykowany do realizacji ściśle określonego zadania. Zależność tę można porównać do różnicy, jaka dzieli program napisany w kodzie maszynowym i program kompilowany, napisany w języku wysokiego poziomu; dobrze napisany program maszynowy zawsze pracuje szybciej niż jego skompilowany odpowiednik.
FPGA są programowane przy użyciu logicznego odpowiednika diagramu układu i dlatego można je przystosować do wykonania każdego zadania, z którym poradzi sobie ASIC. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że ‘diagram układu’ danego chipa można z czasem uaktualniać, nie wymieniając żadnych podzespołów, a nawet nie otwierając obudowy urządzenia. Ponadto wyeliminowane zostają koszty produkcji, a ponieważ urządzenia są wytwarzane w dużych partiach, toteż maleje też prawdopodobieństwo pojawienia się wąskich gardeł w ścieżkach dostawy komponentów, jak w przypadku układów ASIC, które należało zamawiać w dużych ilościach i z odpowiednim wyprzedzeniem. Wczesne FPGA były mniej wydajne i powolniejsze niż układy ASIC, ale obecnie różnica jest o wiele mniej znacząca, zaś jeśli chodzi o zadania związane z miksowaniem dźwięku, to FPGA wyróżniają się tu pewnymi specyficznymi zaletami.
Układ FPGA składa się z serii bloków logicznych i systemu połączeń pomiędzy nimi. Bloki te można programować pod kątem wykonywania zarówno złożonych operacji, jak i zadań prostszych, zwykle wykonywanych przez proste bramki. W wielu FPGA o wysokiej wydajności bloki logiczne mają dostęp do pamięci zainstalowanej wewnątrz układu, a nawet do wbudowanych mikroprocesorów. Oczywistą zaletą FPGA w stosunku do układów ASIC jest z punktu widzenia producenta to, że wprowadzenie zmian w gotowym projekcie nie wymaga kosztownej restrukturyzacji produkcji. FPGA są więc idealnym rozwiązaniem w przypadku urządzeń wytwarzanych w relatywnie małych seriach, gdyż koszty podobnej operacji w odniesieniu do ASIC sprawiają, iż cena jednostkowa produktu jest bardzo wysoka.
Jak można oczekiwać od urządzenia w pełni programowalnego, zakres zastosowań FPGA jest bardzo szeroki. Oczywiście ma to ogromne znaczenie ekonomiczne, jednak ważniejsze jest, iż układy FPGA są szczególnie dobrze sprawdzają się w zastosowaniach związanych z miksowaniem dźwięku, i to nie tylko dlatego, że pojedynczy FPGA potrafi realizować te same funkcje, co cała płyta wypełniona konwencjonalnymi układami DSP. Ponieważ FPGA można skonfigurować tak, aby obsługiwał wiele równoległych ścieżek sygnałowych, toteż możliwe jest uzyskanie niezbędnej wydajności obliczeniowej nawet przy niższych częstotliwościach taktowania — dokładnie z takim samym scenariuszem mamy do czynienia w przypadku miksera, za pomocą którego przetwarzamy i łączymy wiele równoległych strumieni audio.
Zastosowanie układów FPGA bez wątpienia ułatwia proces produkcji konsolet cyfrowych i jakkolwiek w szerszej perspektywie stanowią niewielki segment produkcyjny, to jednak cechują się pewnymi zaletami technologicznymi. Programując je do realizacji zadań związanych z miksowaniem dźwięku, wśród których wskazać można korekcję i obróbkę dynamiczną, możemy utrzymać latencję, czyli czas, jaki upływa pomiędzy wejściem sygnału do miksera i pojawieniem się go na wyjściu, na poziomie absolutnego minimum. Co więcej, uzyskanie podobnych rezultatów przy użyciu wielu układów DSP wymaga uważnego zajęcia się problemem synchronizacji, by wszystkie te układy pracowały w pełni synchronicznie. Każdy realizator dźwięku wie, jakie znaczenie dla jakości dźwięku ma stabilna praca zegara taktującego, ale należy pamiętać, że w przypadku systemów cyfrowych występuje szereg złożonych problemów z synchronizacją, nie związanych bezpośrednio z procesami przetwarzania audio, gdy poszczególne zadania są rozdzielone pomiędzy szereg odrębnych układów. Problemy te są jeszcze trudniejsze do rozwiązania.
Dla odmiany pojedynczy układ FPGA o wysokim stopniu integracji można skonfigurować jako kompletny “silnik miksujący”, o zdolności do przeprowadzania zmiennoprzecinkowych obliczeń matematycznych w zupełności wystarczającej do tego, by wykonywał wszelkie zlecone mu zadania. Taki “silnik” korzysta z pojedynczego sygnału taktującego, zaś architektura zmiennoprzecinkowa zapewnia ogromny zapas mocy obliczeniowej, a także znacznie większą skuteczność w eliminacji błędów zaokrąglania, będące przyczyną powstawania zniekształceń, w stosunku do systemów stałoprzecinkowych.
Podsumowanie
Choć cyfrowe miksowanie dźwięku można realizować wieloma metodami, to jednak z punktu widzenia producentów układy FPGA stanowią alternatywę wyjątkowo korzystną ekonomicznie, a jednocześnie oferują możliwość ich optymalizacji pod kątem realizacji specyficznych zadań związanych z miksowaniem wielokanałowym, w tym korekcji i złożonej obróbki dynamicznej na wszystkich kanałach i szynach. To z kolei przekłada się na korzyści po stronie użytkownika - i nie chodzi tu tylko o kwestie finansowe, ale też o jakość brzmienia, bardzo niską latencję i ogólną efektywność oraz możliwość łatwego uaktualniania „silnika miksującego” FPGA w przyszłości, gdy tylko będzie to niezbędne.
Prawdopodobnie główną przyczyną tego, że FPGA nie są dominującym typem układów w technologii audio jest to, iż programistów, którzy posiedli umiejętność tworzenia oprogramowania dla komputerów PC i chipów DSP jest wielu, ale takich, którzy potrafią programować układy FPGA, a przy tym rozumieją specyficzne wymagania konsolet mikserskich, o wiele mniej. Dlatego też proces wprowadzania na rynek nowych urządzeń, które oparte są na sprawdzonych układach DSP, trwa znacznie krócej, jakkolwiek - biorąc pod uwagę, że producenci urządzeń budowanych na bazie FPGA prowadzą obecnie intensywną akcję promowania tych układów w środowiskach uniwersyteckich, oferując dostęp do systemów programistycznych i zachęcając studentów do zgłębiania wiedzy w zakresie programowania FPGA - trend ten może wkrótce ulec zmianie.
Firmy te w efektywny sposób wykorzystują układy FPGA w zaawansowanych produktach audio, do jakich należą konsolety mikserskie, co możliwe jest tylko dzięki temu, iż już przed laty dostrzegły ich potencjał i podjęły stosowne kroki dla zdobycia niezbędnej wiedzy.
|
